‘എന്റെ കൈവെള്ളയില്‍ തൊടാന്‍ അത്ര സുഖമുണ്ടാവില്ല കേട്ടോ. വിരലുകള്‍ വളരെ പരുക്കനാ. ദേ നോക്ക് ഒരു ഭംഗീം ഇല്ല’. വിവാഹ രാത്രിയില്‍ വിരലുകള്‍ കോര്‍ത്തു പിടിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്റെ ഇടത്തെ ചെവിയില്‍ പതിയെ മന്ത്രിച്ചതു ഞാനോര്‍ക്കുന്നു.. ഞാന്‍ അവളുടെ നീണ്ട വിരലുകള്‍ തലോടി. ജനാലയിലൂടെ ഞങ്ങളുടെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ പൂര്‍ണചന്ദ്രന്‍ അതുകണ്ട് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി പരത്തി എന്ന് തോന്നി. ‘അനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ലല്ലോ’. ആ വിരലുകലുയര്‍ത്തി ഞാന്‍ എന്റെ മുഖത്തോടു ചേര്‍ത്തു വെച്ചു. ‘മദര്‍ തെരേസയുടെ വിരലുകള്‍ കണ്ടിട്ടില്ലേ? നീണ്ട ചുക്കിച്ചുളുങ്ങിയ ആ വിരലുകള്‍. അതു പോലെ തോന്നുന്നില്ലേ. ഇത് പാരമ്പര്യമാ, അച്ഛന്റെ, അമ്മായീടെ എല്ലാം വിരലുകള്‍ ഇതുപോലാ’. അവള്‍. ‘എന്റെ കൈവെള്ള കണ്ടില്ലേ, അതും പരുക്കനാ . ഇതു കണ്ടോ, എത്ര വരകളാണെന്ന് നോക്കൂ. അതും കറുത്തത്’. കൂടിച്ചേര്‍ന്ന ദിവസം തന്നെ സ്വന്തം പോരായ്മയെപ്പറ്റി തുറന്നു സംസാരിച്ച അവളുടെ ആത്മാര്‍ഥതയോട് എനിക്ക് ബഹുമാനം തോന്നി. അനേക വിവാഹ വാര്‍ഷികങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം എത്തിപ്പെട്ട ഈ കുടിയേറ്റ രാജ്യത്തും പലപ്പോഴും ഈ കൈപുരാണം പൊങ്ങി വന്നു. സ്വ